Gefeliciteerd met jullie dappere dochter!
Dit stond op een van de vele kaarten op de schoorsteenmantel van het jonge stel
Via de uitvaartleider werd ik gebeld. Het betrof een te vroeg geboren meisje, niet levensvatbaar en of ik foto’s wilde komen maken. Morgen begin van de middag zou goed uitkomen.
Ik trof beide ouders met hun kindje, een prachtige dochter en ze hadden al een beetje zitten speuren op wie ze nu eigenlijk leek. Herkenning van het kuiltje in haar kinnetje en ook haar gave lange vingertjes werden al aan iemand toebedacht.
Liefdevol, trots, maar bovenal heel verdrietig. Hun kindje was kort voor de bevalling overleden en er zou dus afscheid van haar genomen moeten worden.
Wat dóe je dan allemaal
Hoe gaat dat dan en wat kan en mag er wel of juist niet?
Wie wéét dat nu wanneer je begin dertig bent en dit jullie als stel ‘out of de blue’ overkomt?
En dan ook nog steeds corona met al haar bijzondere regels, ook tijdens afscheidsdiensten en uitvaarten.
De uitvaartleider bleek een lot uit de loterij
Ruimschoots ervaring met vroeggeboorten en wanneer je dit met je eerste kindje én als eerste in je beider families overkomt kan een uitvaartleider het verschil maken en dat deed ze.
Het meisje kon in water worden opgebaard. In een transsparante kom gevuld met extra koud water lag ze mooi roze gekleurd en gaaf in een extra koelkastje in de hoek van de woonkamer. Tweemaal daags mochten ze haar bewonderen, voorzichtig vasthouden en het water met nieuwe ijsblokjes aanvullen. Vrienden en familie die langs kwamen mochten meekijken en meeleven, want steun van dierbaren is in zware tijden van groot belang.
Een bescheiden afscheid werd het niet
Ze hadden zelf bedacht dat ze met een bescheiden groepje familieleden afscheid van hun dochter zouden nemen, maar de uitvaartleider kwam met een ander voorstel. Waarom niet in wat grotere kring?
Dit voorstel werd door haar ondersteund door het volgende: Wanneer je familie en goede vrienden bij een afscheid betrekt, zullen meer mensen mét jou je verdriet aan- en meevoelen en in de moeilijke periode na dit afscheid zal dit troost bieden en helpen om een nieuwe weg te zoeken in een leven zonder dit zo enorm gewenste kindje.
Er is op een meer dan liefdevolle en warme wijze afscheid van het kleine meisje genomen.
Inderdaad temidden van goede vrienden en familieleden, die allemaal nog even de tijd kregen om samen met de ouders het kindje een laatste keer te bewonderen. Talloze knuffels, heel veel lieve kaarten en mooie bloemen.
En oma, oma heeft zittend naast het mandje van haar kleindochter met weidse armgebaren een verhaaltje voorgelezen uit het prachtige boekje: ‘Raad eens hoeveel ik van je hou‘
‘Ik hou van jou tot aan de maan en weer terug’
Jeetje wat raakt dit verhaal mij.
Misschien ook omdat ik ook moeder ben van een begin dertiger, die ook nog niet lang geleden moeder is geworden. En ik dus oma.
Wat een topper van een uitvaart begeleider die van zo’n ongelofelijk moeilijk afscheid toch nog het beste probeert te maken. En jouw foto’s zorgen er weer voor dat dit verhaal nog harder binnen komt. Knap hoor Kristel.
Dank voor je fijne reactie Susan.
Ik herken dit heel erg, want wij weten vanuit het werk bij de Visio dat niets vanzelfsprekend is hé…
Groetjes en liefs voor je mooie gezin!
Prachtig. Krijg er kippenvel van !
Niet dat ik je kippenvel gun Wietske, maar ik ben wel erg blij dat het verhaal je raakt. Leven is gewoon niet een vanzelfsprekend gegeven.
Lieve groetjes!
Prachtig, en intens verdrietig.
Maar zo waardevol om in een doosje te bewaren.
Dank Ria, je bent altijd zo attent en betrokken en dat doet me echt goed, zéker wanneer het een blog als dit betreft.
Lieve groetjes!
Ontroerend…
Dank Annemiek, dat ís het ook vaak, maar zeker wanneer het erg jonge mensen of babytjes betreft hé…
Groetjes!
Ik ben de trotse zus van de Oma.Heb het met tranen in me ogen gelezen.
Wat ontzettend fijn dat je op het blog wilde reageren Marijke.
Heel erg bedankt en ik weet (bijna zeker) dat jullie familie goed is in het elkaar omarmen.
Gebeurtenissen als dit vallen voor een oma en opa ook niet mee, want je kunt je kinderen met dit verlies niet helpen of geruststellen, zoals vroeger vaak wél hielp,
terwijl je dat zó graag zou willen. Of in ieder geval íets van de pijn zou willen overnemen om te verzachten.
Het leven in haar volle omvang…
Warme groet van mij en geef je zus een extra knuffel!
Wat fijn dat er zo’n goede afscheid begeleiding is. Dat is echt heel belangrijk bij een verlies van een dierbare. Prachtig mooi geschreven ook Christel.
Dank voor je reactie 100% Harma! Een goed afscheid is zeker erg belangrijk en gelukkig mag en kan er tegenwoordig steeds meer, waardoor het ook vaak persoonlijker wordt. Mooie ontwikkelingen!
Groetjes!