Marinde, geboren in dezelfde jaren dat ik mijn kinderen op de wereld mocht zetten en nu al ruim 30 jaar onderweg van prachtig meisje naar stralende jongedame.
Het grote verschil met mijn kinderen is dat iedere dag dat dít meisje leeft er eentje is die er volgens de voorspelling na haar geboorte eigenlijk niet had kúnnen zijn…
Hoe dóe je dat dan?
Wetend vanaf week één dat je meervoudig beperkte dochter iedere dag kan overlijden en haar tot aan dat moment volop met liefde en aandacht mogen en willen omringen. Dat dóen haar ouders ook met verve, maar altijd de onzekerheid dat ieder griepje bij haar extra hard aan zal komen lijkt mij niet te doen, maar zij dóen het natuurlijk wel.
Uit liefde voor en omdat elke dag er eentje is die je ook niet had willen missen.
Het kind dat jou extra nodig heeft en waar je altijd net wat meer bezorgd om bent dan om je eventuele andere kinderen. In ieder geval ánders bezorgd…
Diep onder de indruk
Vanaf dag één in mijn nieuwe part-time baan in zwembad Plons, inmiddels alweer 20 jaar geleden, keek ik mijn ogen uit. Diep onder de indruk van alle diversiteit aan beperkingen die ik voorbij zag komen: dat je met nieren of longen die door een vergroeiing geen ruimte krijgen nog opvallend lang kunt leven, mits je maar middels gerichte oefeningen waaronder zwemmen die beperkte ruimte niet nóg kleiner laat worden. Dat je op voeten kunt lopen die zó vergroeid zijn, dat ik ‘als leek’ daar in ieder geval geen enkel vertrouwen in zou hebben. Dat je volkomen gezond geboren lijkt te zijn en medici pas rond jouw zesde levensjaar ontdekken dat je door een gen- of chromosoomafwijking niet ouder dan een jaar of 25 zal worden…
Maar wat mij het méést verraste
Dat is toch echt wel de enorme liefde van vele ouders voor hun kind. Hun kind dat vanaf de geboorte zo met hun verbonden is, dat geen zelfstandig eigen leven kan leiden, waar je altijd dus voor moet (mee)beslissen en ook het kind waarvan jij wilt dat het binnen zijn of haar mogelijkheden een goed en gelukkig leven leidt.
Wat ik wel eens aan derden uitleg: wij streven in ons leven om en nabij 80% aan geluk binnen te halen, want 100% is immers wel erg hoog gegrepen, maar zoveel mógelijk zou toch heel prachtig zijn. Dit geldt net zo goed voor al onze cliënten die zorg afnemen op de Visio. Ook zij hebben hun eigen 100%, niet meer en niet minder, en ook zij mogen daar een fiks percentage van binnenhalen. Alleen, dat kunnen ze niet zonder de hulp en zorg van een ander. En die ander dat zijn o.a. wij als medewerkers, maar zeker ook de ouders en familieleden. Voor ouders niet altijd de makkelijkste klus, maar wanneer jij niet aan de bel trekt, wie doet het dán voor jouw kind?
En het meisje waar dit verhaal mee begon?
Marinde heeft een warme familie die haar met liefde omringt en iedere nieuwe dag voelt bijna als een kadootje, want ze ís er gewoon nog!
Om te koesteren uit liefde !!!
Lieve lieve Kris….
De liefde staat centraal. Zonder liefde en aandacht geen (goed) leven. Een waardevol stuk wat je hebt geschreven.
Liefs Jann.
Wat een prachtig en bijzonder verhaal. Een prachtige inkijk in een héél breekbaar leven maar zeker met vele mooie en liefdesvolle momenten. Die momenten zijn het waar je het als ouders en verwanten voor doet.
Chapeau voor de hoofdrolspeelster Marinda en haar familie. En dank aan jou dat je dit zo puur kunt neerzetten.
Een lieve groet Hilda
Lieve Hilde, dankjewel en wat fijn dat je zo begrip- en liefdevol reageert. Voor jou en jullie gezin ook nog vele dierbare geniet momenten toegewenst en we komen elkaar zéker weer tegen!
Jannette, dank voor je mooie complimenten lieve altijd betrokken vriendin!
Wat een mooi en liefdevolle familie. Met een prachtige dochter, die met liefdevol omringd is.
Dank Sylvia, dat wens ik hen, mét jou, ook zéker toe!
Wat een mooie en liefdevolle weergave over jouw werk en bijzonder over een bijzondere jonge vrouw en haar familie. Vanaf de eerste ontmoeting een klik met haar en haar lieve familie.
Bewondering voor haar en haar familie. Hopelijk krijgen zij nog vele dag cadeautjes.
Wat fijn dat je ‘vanuit het zuiden reageert Lisette’. Ik herinner mij jullie van onze eerdere (feestelijke) ontmoeting en weet dat jullie inmiddels ook e.e.a. hebben meegemaakt. Sterkte met jullie gemis en lief dat jullie Marinde en haar familie zoveel goeds toewensen.
Dank daarvoor!
Lieve Kristel,
Wat heb je dat weer erg liefdevol opgeschreven. Uit jou verhalen lees je dat jij zoveel liefde voor onze mensen hebt. Ga vooral zo door. 8k hoop nog vaak en veel van je te lezen.
Monique, wat weer een leuke reactie. Wij weten dat veel werknemers in de zorg kanjers zijn, maar veel van onze cliënten gelukkig óók. Dat maakt ons werk toch (meestal :-)) echt superleuk hé!
Vandaag mocht ik haar na een lange tijd weer zien. Het was heerlijk haar te zien genieten bij het kinderliedje wat ik voor haar zong.
Ook ik heb diep respect voor haar vader, mijn tweelingbroer.
Ze had geen betere kunnen treffen.
Frans, wat leuk dat je zo van Marinde genoten en ook nog voor haar gezongen hebt. Ik hoop dat je een big smile en een aaiend handje over je wang als beloning hebt gekregen!
Dank voor je reactie en ik wist niet eens dat Wim een tweelingbroer heeft!
Wat een mooi, kwetsbaar en toch zo’n krachtig verhaal over liefde die verder gaat dan vanzelfsprekendheid. En dat er dan een fotograaf is die dat zo mooi vast kan leggen. Met liefde dus.
Wat een mooie tekst Karin, over ‘liefde die verder gaat dan vanzelfsprekendheid’, dankjewel!!!
Die liefde is te lezen….mooi!
Dank voor je fijne reactie Klacien, blij mee!