Deze keer een kijkje achter de schermen van Rietwal 28
Rietwal 28 is een van de woongroepen op het terrein van Visio de Brink waar zes doofblinde cliënten begeleid wonen. Zij zijn merendeels doofblind geboren, een enkeling heeft kortdurend beperkt gehoord en/of gezien, en hebben tevens een verstandelijke beperking.
Hoe leer je dan?
Het verhaal vanuit het team, dat met deze groep werkt – en welke als artikel bij deze foto in het magazine BELEEF. is geplaatst – heeft me aan het denken gezet. Hoe doe je dit als kind, als méns om iets te leren terwijl je nagenoeg je hele leven van wie dan ook geen enkel voorbeeld hebt gezien of gehoord.
En hoe bijzonder is het dat de begeleiding van deze groep desondanks meerdere doeltreffende communicatie kansen weet en inzet, die wat resultaat betreft mijn pet compleet te boven gaat. En vooral: hoe prachtig is het, dat dit team met hun expertise en ervaring in staat is vele soms hele kleine signalen op te vangen waardoor er waardevolle communicatie plaats vindt. Communicatie waardoor het leven van ieder van hen in kwaliteit flink toeneemt.
En niet te vergeten de wijze van communiceren middels vier handgebaren: de jouwe en die van cliënt en dan als viertal handen in staat zijn om de ander duidelijk maken wat jullie zo dadelijk gaan doen of juist níet gaan doen.
Soort van worst case scenario…
Als fotograaf bedacht ik me op weg naar hun woning hoe dat straks eigenlijk zou gaan. In bijna alle gevallen stuur ik de diverse mensen op de foto aan, zodat er wat compositie betreft een aantrekkelijk beeld ontstaat. Maar hoe zou dat nu gaan? Ik zag mij al druk heen en weer lopen om mijn modellen een beetje meer naar voren of een tikje opzij neer te zetten, maar zou diegene dan ook blijven staan/zitten in de door mij gewenste pose? Of zou ik dit tig keer moeten herhalen terwijl ondertussen de rest van de groep het wachten moe zou zijn en ik daardoor zonder een bruikbaar beeld naar huis zou rijden? Soort van worst case scenario dus…
Maar niets van dit alles!
Ik had van te voren al een geschikte locatie dichtbij hun woonhuis gevonden, onderweg nog wat mogelijk in het zicht staande waskarren met linnengoed achter muurtjes geduwd, en bij de speeltuin aangekomen haalden de beide groepsleiders mij nagenoeg al het regelwerk uit handen. Ze wisten precies wie naast wie kon staan, wie er iets om op te leunen nodig had, wie er beter naast een van hen kon staan en wie wat meer eigen ruimte nodig had, omdat ook zij allemaal de spanning van het zich laten fotograferen zeker weten aanvoelden.
Helemaal blij
Ik dus helemaal blij naar huis en Petra en Irah, nogmaals enorm bedankt, want mede dankzij jullie hebben we deze geslaagde foto kunnen maken.
* Nieuwsgierig geworden? BELEEF. is het magazine van Wonen & Dagbesteding Noord-Nederland. We delen hierin de mooie verhalen over de onderscheidende zorg, die we verlenen aan onze bijzondere doelgroep.
Hierbij de link naar het digitale magazine:
https://www.visio.org/visio.org/media/Visio/Downloads/TG_Magazine-Beleef_editie-2_juni-2022.pdf
Lieve Kristel,
Wat een mooie en leerzame uitdaging voor jou, maar ook voor ons Kristel. Op deze manier worden wij ook een keer geconfronteerd met deze zwaar gehandicapte mensen die elke dag worden begeleid door professionels. Chapeau !!
Maar het resultaat mag er zijn, wat een prachtige foto. Ik krijg het gevoel dat ze allemaal poseren op hun eigen manier.
Wat mij betreft een zeer geslaagde opdracht.
Waar wij denken in beperkingen, blijkt er altijd een unieke weg te zijn. Deze weg bestaat uit “samen”. Respect voor iedereen. ♥️
Dank voor je deze mooie reactie en ik ben het roerend met je eens dat respect voor de ander van groot belang is. Daarmee open je mogelijkheden wat voor beiden een kansrijker uitgangspunt is voor wat dan ook.